بیا ساقی معجنونم ده در این
کارزار
بیا راهی بیاندیشیم و فکری در سر
اندازیم
در این بیگانه راه راهبری در نور
برافشانیم
بیا‌ای هم وطن اندیشه آی‌کن در
باورم
دگر اندیش تو را چاره اي در برم
بیا‌ای جان جانان خانمان آزاد
سازیم
از این اهریمنان و جادوگران پاک
سازیم
بیا عمرت گران خنده را آوازه در این
بی‌کران
ننگش با د آنکه آشک غم کرد
آویزهٔ در گونه مان
مرد اگر مردی بایدی چیره
گشت در جهان
کلام که از دی‌گذشت چاره باید در میان
هموار گردد با تو ما و این
منو تو و آن در میان
گلی سرسبدی اشرفی باش
چو مرزبانان ایران
چو همبسته و پیوسته به ر‌ه
سوداگران بس گران
چو دانسته و آهسته در این
کاروان بی‌کران
به نزد جانان که آئی جانا آهسته
رو سوی باغبان
چو ایرانت گلستانی بخواهی بایدی
رنجه به کار زار کنی
صد قدم نه در این بی چارگی کمی افزون
چاره کنی
اگر تو بنشینی و بنشیند غم
افزون بر یار مکن
چاره از بر خواستن است کجمداری
با دگر اندیشما نان مکن
منو تو ما شویم ملتی
بی حمتا شویم
منو تو ما شویم آغازی بی انتها
شویم
اگر بجنبیم ملاا رو زود کله کنیم
شاد شویم
ملتی رو دور از غم و اندوه مهیا
شویم
گر بخواهیم ایرانمان آبا د بایدی معمار شویم
فعله آی چون در کار نبود
دست خود بالا شویم
این خانه از بنیاد ش ویرانه را آباد شویم
پرچم خوش رنگش بر در هر
خانه افراشته شویم
این ندای‌الله و آکبر را با صدای
آزاده‌ام آزاده ام آزاد شویم
آنچه می خواهی بساز اما بیا با
ساز هم سازگار شویم
کریم اعظمی ۱۵/۰۹/۲۰۱۱
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen