بشنو از  ،،،نی‌ قلم،،، چون حکایت میکند                 از  خون   رزیق  بی‌ گناهان‌   شکایت‌ها  میکند 

شعر از  : ک. اعظمی

،،،نی‌ قلم،،، از خون رزیق

جوانی   بود  چو   سست  و           تهید ست                  به  تبعید  از  خانه  بنشست   به   لانه   کرکس

بدانجا  شد  اوی  ز  بی‌ کاری        چه  عیانی                 پرسان به کوچه‌های شهر و  بی‌ عاری    بیانی

خمینی هم شعار شد هم ساز        تنبور    اوی                 زخستگی   مالا   مال    آواز   و  شیپور  اوی

 چاره وقتی‌  آشفته دید  در این        بازار شام                 دمی    فرود     آورد    ز   ساز    یاران   راز

به   وقتش  همراه  با   دیو  سیه روی       شد                 با دشمنان  همراه    با عجنوی    یک سوی شد

به   یک  باره     بسوزاند         سینما   رکس                 بدین فرمان  ببردش  رای  خود  در  لباس  خز

پسین  بس   ندید     فاخری  به   ز فخر خویش                 عمامه  به پا  کرده  و  نعلنگ    بر سر  خویش

به  شهرها  عصیان شد    فغان  ز      شاه دیو                 غافل از مردم   که خود   دیوی  سیه روی   شد

بزین  پس   کلاهی    شرعی  بر      سر  نهاد                  خندقی از   دام  و حیله     کلاه  سر  ملت  نهاد

گرفت   خلافت   را  به      میراث  از  خمینی                  گشت راهش  همان راه  جنایت    چون  خمینی

به یکشب    شدش  ولی     ولایت    در  جهان                  هر  چه   امر   بود  بدادش   به  ان     مسلمان

خبرها بیامد از شکوه   و  شکایت    در جهان                   به  کم کم   نهادند  سر  خفت   بر      سر شان

به  دیوار  و  درب‌ها  زدند    پتک    ناباوری                  از این  شکوه‌ها   و  شکایت‌های   در به دری

بدادش  فرمان  ولی‌   به   هر  صغیر  و  کبیر                  که نابرده  فرمان  فقیه   بگردد     ز  ما  حقیر

به  فردایش   بشکستند     مردم     دیوار  ولی‌                  گماردند عمامه  بر  زیر  پای  و  شعأر  فخیر

بدین سان  غضبناک   گشت   کفتار    ز  خلق                  بدآنسان داد  نشانی   از  بیدادهای    ۶۷- ۶۰

گشوده   بارها    درب     زندانها      ز  والی                   به  دامی   که  اهووان    بیافتادند     به چاهی

در خفا     عمامه   گره  شد   بر چوبه    دا ر                   از   پیر  و  جوان  گرفتار در  این   ظلم  نهان

بغایت برفت ظلمی  نهان در این    سال و سی                  کز اوی  ندید خوابی خوش در این سال ها کسی‌

ظلم جبّار روبنده شد بر سر این روزگارقریب                  دعویی گرگ طمع کار شد   میان این  غاصبان

یکی را اندرز گشت که شب      آخر   سر آید                  آن یکی‌ را   قرصی نان   ولایت  بر گرسنگان

مردمان همی‌  آتشی بر زیر   خاکستر   شدند                   از درون خود خوری چون شعله ای‌  سوزان شدند

نا گهان  بادی   ز اطراف   پراکنده      وزید                   هر چه   خاکستر  بود  از  روی  آتش   بر دمید

شعله ای‌ سوزان شرر گشت   آتشی     عمیق                    سوز و   سرما  را  بیاراید   ز آتش  این   امید

سفله دیو  جماران  چو گشت  روسوای جهان                   شرزه   آتش   بگشت  به صد  فروزان از نهان

زد به  نافذ جان این نابکاران آنچنان از درون                   کند  ریشه    ظلم و ستم  را  بی‌ قرار  بی‌ نشان

هر چند این آتش  خانمان  سوز بود    مرهمی                   بر روی زخم‌های خلق های  جهان جانسوز بود

 شعری از ک. اعظمی

20.02.2014