Samstag, 3. Dezember 2011

منوچهر هزارخانی-گلادیاتورهای دست خالی در مقابل گرازهای تا دندان مسلح

این ، ظاهرا سناریو نمایشی است که مالکی ، برای پاسخگویی به تعهداتی که در آن بند و بست نامه ۷ ماده یی به ازای به دست آوردن پست نخست وزیریش به گردن گرفته، برای آخر سال میلادی جاری تدارک دیده است. دلیل این گمانه زنی؟ تکرار مصرانه تغییر ناپذیر خواندن تاریخ ۳۱ دسامبر برای تخلیه اشرف و پراکندن ساکنانش بعد از این تاریخ در قرارگاههایی که معلوم نیست در کجا هستند. دلیل قابل لمس ترش ؟ نامه ده مادهیی وقیحانهیی که سفارت مالکی در بلژیک به پارلمان اروپا فرستاده تا یادآوری کند که هر کار میخواهید برای انتقال پناهجویان به خارج از عراق بکنید باید تا قبل از آن سررسید انجام دهید.
توضیح این رجزخوانی و هارت و پورت؟ به دستگاههای دیپلماسی میگویند” برای رفع نگرانیهای امنیتی همسایگان”؛ برای فریب افکار عمومی (و چه بسا شرکت دادن آمریکاییان در این توطئه) میگویند به علت منع پذیرش سازمانهای تروریستی در خاک عراق توسط قانون اساسی کشور!
پشتوانه بین المللیش ؟ هم”اسلام عزیز”، هم ”شیطان بزرگ” اولی به خاطر دینی که برگردن مالکی دارد؛ دومی، به نظر من ، به خاطر راحت شدن ”بی هزینه” اش از مزاحمتهای مداوم یک ”سازمان نامطلوب”. چرا چنین نظری دارم؟ به علت وجود دو نشانه روشن در این جهت. یکی گروگان نگهداشتن نام سازمان مجاهدین در لیست سیاه ـ که عندالزوم می تواند به اجرای توطئه کشتار یک نوع ” وجهه ضد تروریستی”  هم بدهد ـ دیگری محتوای عریضه آن سی و هفت نفری که ساندیس عموسام را می خورند ولی هلیم سید علی را هم میزنند ـ  نوشته بودند بیرون آوردن نام مجاهدین از لیست سیاه در مسیر حرکت به سوی دموکراسی مشکل ایجاد می کند(یعنی که حذف آن سازمان از صحنه سیاست ـ و به طریق اولی از عرصه حیات ـ دموکراسی را سهل الوصول تر میکند)! برای من همین دو نشانه قانع کننده اند ، ولی شما اگر هنوز سؤال دارید به قول وی ـ او ـ ای ”از آلن بپرسید”.
به هر حال، پاسخ اشرفیها به دسیسه چینی مالکی از زبان مریم رجوی این است:”مقاومت ایران به هیچ وجه حاضر به گفتگو در مورد جا به جایی ساکنان اشرف در داخل خاک عراق نیست مگر حفاظت آنها در محل به طور رسمی توسط نیروهای آمریکایی یا کلاه آبی های ملل متحد به عهده گرفته شود” (اطلاعیه ۲۹ آبان) چرا؟ چون ”دولتی که در دو سال اخیر به تمام تعهدات و قولهای کتبی و شفاهی خود به آمریکا و ملل متحد در مورد رعایت رفتار انسانی با ساکنان اشرف پشت پا زده ، به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و قول و قرارهای امروزی آن فقط برای خنثی کردن فشارهای بین المللی و کشتار برنامه ریزی شده طبق ضرب الاجل است” (همان اطلاعیه)
معنایش چیست؟ این است که باید استوار ایستاد و مقاومت کرد .
خوب، اگر مالکی نپذیرفت یا آمریکاییها طبق معمول از تعهد پذیری شانه خالی کردند، آن وقت چی؟ آن وقت باید در برابر جبهه مشترک زورگویی و نامردمی صدبار بیشتر مقاومت کرد، آخر اشرفی بودن در همین تک واژه مقاومت  هم قابل خلاصه شدن است.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen